Çocuktuk o zamanlar…Hayal gücümüzün sınırlarıyla oynamaya bayılırdık.. Yerdeki sigara izmaritini ağzımıza götürüp,içiyormuşçasına dumanını tüttüre tüttüre ciğerlerimizde hissetmekten tutun da, kaldırım taşlarındaki o ince çizgilere karşı verdiğimiz o onulmaz mücadelemiz kadar genişti hayal gücümüz… Belki elde edememenin verdiği burukluğu hissedemememiz, belki de çocuk masumiyetimizin getirdiği o saf yürekliliğimizdi bizi ayakta tutan… Sahi neler değişti ya da değiştirdi ki bizi bugün sığınmaya bile tenezzül etmiyoruz çocuk yanımıza.
