Ellerimi tut,
Yalnızlık dolmuşken yüreğimin sokaklarına
Üşürüm karla kaplı ağaçlar gibi.
Ellerimi tut,
Sarıl bana ve hep böyle bak.
Öyle bak ki,
Baharı karşılayan ağaçlar gibi çiçek açayım sana.
İndirilmiş bütün kitaplar kadar kutsal,
Keşfedilmemiş koyaklar kadar temizsin
Sana dair ne varsa
Ruhumda taşıyorum her an.
Rüzgara kanıp başını alıp giden uçurtma gibi
Seninle özgür olmak istiyorum,
İşte bu yüzden
Yüreğim sana açık.
Müebbet yemiş ömrümün tam ortasında
Omuzlarıma binmiş ağır yükler varken
Yine de doğacak ilk güne inancım tam.
İlk günle yeşereceğim
Sen bana yaprak ol
Rüzgarda ormanın değil, kendi sesini duyur,
Ben sana türlü renkte çiçekler açarım.
Alı al moru mor çiçekler sunarım sana
Çocuklar kadar masum yüzüne
Bir kez baktığımda
Gözlerinle yak beni
Ağustos sıcağı dudaklarını öpsem
Kora dönse dudaklarım
Uyusam uykuların en derinini dizlerinde
Rastgele öpsem
Ve işte orada ölsem.
Ölümlerin en güzelini sende yaşasam
Daha ne isterim ki bu hayattan
Hüseyin ATICI
