Herkes denizler altında yirmi bin fersah ararken,
O bana gökkuşağının yedinci rengini öğretmişti
Kim bilir,
Belki bir gün arkamızda berbat şehirler bırakabiliriz
Kuşlar gökyüzünü terkediyor mu orada?
Senin sesin nefesim olmalıydı,
Gözlerin hissettirmeliydi bana kuşları
Aynanın içine girsek ya masallardaki gibi?
Tanımsız bir güzelliktir belki orası,
Güzelliğin de ötesi belki
Ama çok istemek yetmiyor
Çoğu zaman yola adımını atarsın
Ama dikkat etmezsen kim bilir nereye sürüklenip gidersin
Kafa olarak artık yoldasındır ve dönüş yoktur
Sonunda akla düşer geçmişin nankör halleri
Ve dış dünyayla olan iç savaş başlar
Güçlendirmese de güçlü rolüne büründürmeyi,
Gözyaşlarını elinin tersiyle silip kahkaha atabilmeyi öğrenirsin
Derinlerde bir yerde sebebi mutlaka vardır işte
