Güneş doğuyor yine, yeni bir güne başlıyorum sensiz ve bizsiz bir gün.Alıştın mı bensiz yaşamaya dersen hayır hala her sabah uyandığımda baş ucumda beni izleyen gözlerini arıyorum uyanır uyanmaz günaydın aşkım deyişini arıyorum bunları hatırlıyorum sonra bana verdiğin sözleri hiç bir şey bizi ayıramaz deyişin aklıma geliyor yine sinirleniyorum. Her mesaj geldiğinde her cevapsız aramada belki sensin diye ilk günkü heyecan ile telefona sarılıyorum insan işte küçük bir umut da olsa bekliyor.Sen gideli 2 yıl oldu bizsiz geçen 2 yıl ne yaptın dersen bu sürede bende bilmiyorum hayatıma başka insanları almayı denedim ama herkes de seni aradım ama kimse senin gibi değildin gittiğinden beri her gece yalvarıyorum Allah’a uyumuyorum, sabah olmadan yatamıyorum sabah oluyor güneş doğuyor açıyorum sonuna kadar pencereleri dinliyorum İstanbul’u izliyorum çekiyorum boğazın o güzel kokusunu içime çekebildiğim kadar sonra bir damla yağmur yağıyor bir damla daha herkes kaçışıyor biz seninle neden hep ıslanmaya çalışırdık herkes bir yere sığınırken biz yağmura meydan okurduk el ele. Artık sevmiyorum yağmuru ıslanmayı sen olmayınca olmuyor demek ki yazmaktan başka bir şey bilmiyorum belki seni unuturum diye içimdekileri döküyorum kağıda belki bir gün sana ulaşır da anlarsın beni diye. Elveda gidiyorum bile demedin bir hoşçakal kadar mı sevmedin her neyse bak ben seni unutmadım, ben sana diyorum elveda elveda kadınım…
