Evim ya bir kale
Yada bir hapishane
Korunaklı, kapıları duvar
Gözükmez demir parmaklıkları
Dışarıdan bakanlara
Söz misali deprem olsa
Toprak yarılır koca evren düşer
Bir çukura , o kadar ağlarım ki
Okyanus gelir ayağıma
Umutsuzluktan karanlığa bürünmüşüm
Bu saatten sonra güneşe sarılsam bile
Üşürüm….
