Tutabilir miyiz gökyüzünü
Ucu pas tutmuş acılarımızı yok edebilir miyiz
Söylesene çocuk
Yok musun yine bu eylül
Kirpiklerim eğerken boynunu
Çatık kaşlı bir denize
Tutabilir miyiz savrulan hayallerimizi
Bir şiirde sarıldığımız kadar yare
O kadar çok kavuşabilir miyiz çocuk
Mutsuzluk sinmiş içimize
Hiçbir şeyimiz yok desene çocuk
Ne bir sevda
Ne iş güç
Soranlara
Hiçbir şeyim yok desene çocuk
Bir yokuşun ortasında bilyeleri ceplerinden taşan bir çocuk kadar var mıyız
Tüm yitikliğin ortasında
Hele o sensizlik yok mu
Vatan hasreti sanki
Evet çocuk
Neyin var deme bana
Sarılmaya bile izinsiz hiçbir şeysiz
Bir zavallıyım
Bir Palyaço kadar yokum
Kaşlarımın kıyısına vurmuş tüm yitikliğim
Çocuk
Beni boşver
Hiçbir şeyim yok benim.
