Bize verilen beyni gerçekten kullanmak lazımmış. Geçen haftalarda terapist dediğim ağabeyimle görüşmeleri sonlandırdım. Ben iyiydim zaten. Ama benim diğer yanım iyi değildi o yüzden. Sizin kötülüğünüzü isteyenler o kadar fazla ki sayamazsınız. Bende sayamıyorum. Kan bağınız olmadan adam gibi adam dediğiniz hatta baba dediğiniz adam sizi unutur mu? Beni unuttu. Kendi ayaklarınızın üstünde olmayı “dışarıda” diye temsil ettiğimiz kişiler öğretti. Onlara buradan sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Onlar olmasa bu hayatta yol alamayacağız. Herkeste kendine göre haklı ama. Bunu da göz önünde bulundurmalıyız. Empati denilen şey ne muazzam bir şey yahu! Yapsana bir empati 🙂 Bizde insanları kendi çapımızda Değerlendirmiyor muyuz ? Değerlendirelim.
Bu aralar gerçekten toplum olarak bir ruhsal bozukluklar yaşıyoruz. Ruhsal bozukluğumuzu düzeltmek için ise maçlara gidiyor orada ki hakemlere sallıyoruz. Ne geçiyor elinize hakeme yada oyuncuya hakaret ve tehdit sallayınca. Fiziksel temas sağlayınca ne geçiyor elinize (Bu olaylar sorunun kaynağına direkt olarak parmak basıyor aslında ama görene). Onları yöneten kişilerden şikayetçi. Onlara ses çıkmayınca gelip sesinin çıkmayacağını tahmin eden yöneticilerin başına sarılıyor. E onlarda boş değil tabi. Hakkını arıyor. İnsan oğlu hata yapar bunu aklınıza kazıyın. Önemli olan sizin yaptığınız bir hatayla cezaya düşmemeniz.
