ardımda öyle uzun bir mektup bırakmadım.
sadece “elveda” yazdım.
kalemi masada bırakmadım,
pusula olsun diye yanıma aldım.
fenerin ucuna yıldız taktım.
hiç bitmesin diye ışığım,
bilinmezlikte yol alırken
gizlerin içinden geçerken
ayak izlerimi de süpürmüş rüzgar,
bulamazlar artık beni.
zaten , gitmekte böyledir
birden kaybolmak gözden
unutturmak kendini
zamanla , hafızalardan
silinmek istemeseydim eğer
daha güzel bir son yazardım hikayeme.
