Gözlerim semada,meçhule bakarken düşünüyorum.Şu kuşlar…Onlar bile daha özgür…Yaratılan her şey bizim için belki.Ama tadını en çok çıkaran biz miyiz?Sanmıyorum…Semada süzülürken en çok keyif duyan onlar,harabede seyrediyorum sanki cennette gibiler sanki,değerli kılındıklarını biliyorlar ya da öyle sanıyorlar.Ama yine de,öyle hissediyorlar bir gelin misali süzülürken…Kendimi dışarı atmak istiyorum,ne var ki ben onlar gibi süzülemem onlar gibi tadını çıkaramam biliyorum çünkü, kanadımın kırık olduğunu…
