Mil çektim her yalnızlığın gözlerine,
Yalnızlıktan bıkmıştık, tükürdüm gölgeme!
Hala tek yürüyor vicdansız gölgem,
Katil gibi hissiz, sessize yürüyor…
Gölgem mi alıkoydu beni bu aşktan,
Tutunamıyorum artık sensiz bu hayatta.
Gölgeler yalnızlıktan bıkmadı bir an,
Özgürce…Heyecanlı gölgem, sessizce yürüyor…
Her sokak başında en az bir gölge,
Kaldır başını ey Güneş! Çıksın yine Ay.
Gölgeler yalnızlığı sever, bense ona muhtaç.
Çeksin gitsin her gölge, ben aşkıma aç o bana aç,
Kıskanıyor gölgem, sessizce yürüyor…
Bir kadeh rakı, yanında peynirle meze,
Kafanı uyuştur aşkla, sonra kahve yap bir cezvede.
Sakın ışığı açma gölge yalnızlığı sever,
Sen yalnız değisin, bende değilim…Sadece gölgeler yalnız,
Ağlıyor bak gölge, sessizce yürüyor…
