Güvenmek mi hatadır yoksa güven vermek mi? Değer verdiğimiz insana güveniriz koşulsuz şartsız ,hata yaparız belkide oysaki hatalar oluşturur pişmanlık tablomuzu. Güven vermek ise kandırmak belkide iyi hissetmek istemektir. Bazen kalbimizi dinler güvendiğimiz kişiye taparcasına inanır ve ilerleyen zamanda ne sorunlar doğuracağını unutur ya da göz ardı eder onunla ilerler pismanlıklarımızı yaşarız bazen de mantığımızı konuşturup herşeyi hesap ederek pişmanlıktan kaçınırız. Hangisi mutlu sona ulaştırır? Mantık mı yoksa kalp mi? Kalbini dinleyen insanlar cesaretli insanlardır fakat gerçekleri göremeyecek kadar kördür. Mantığını konuşturan insanlar ise olayları inceleyip değerlendirip kendi iradesine göre karar verebilen insanlardır. Güvenmek yanıltır , güven vermek ise zamanında yanılmış olan benliğinin intikamı almak istektir. En çok üzüldümüz anlar değer verdiğimize güvendiğimiz anlanlardır. Oysaki insanı en çok kandıran da kendisidir. Biz en çok kendimize inanir en çok ona güveniriz halbuki insanın benliği de yalan söyler , kandırır. Belki inanmaktır mutluluk ,belki de hata yapmak. İnsan kendi benliğine bile güvenemez iken benliğini oluşturanlara nasıl güvensin?
