Doğumumuz hayatımız boyunca düzeltmeye çalışacağımız bir hatadır. Tüm insanlığın başlangıcı bir hatayla başlamadı mı zaten. Hz. Adem’in yasak meyveyi yemesi…
Tüm insanlik bir hata üzerine mi kuruludur? Doğruyu alkışlamakta cimri, hatayı abartmakta cömert degil miyiz? Hem hata yapmazsak hayatı nasıl öğreneceğiz? Hani bir şey sürekli eksiktir ya hatasız hayatta öyledir işte. Hatalarım, hayallerim, yazdıklarım, çizdiklerim var. Onlar olmadan her şey sıradan, siyah beyaz sanki.
Evet hata yapıyorum, hayat talimatlarıyla gelmiyor çünkü. Çünkü bir yanım eksik. Mesela hiç geriye dönüp yaptığımız tercihleri değiştirmek istedik mi? Yaptığımız tercihleri. Hata olan tercihleri. Ben hep istedim. Ama hep imkansız oldu. Yaptığımız hataları düzeltmek, özür dilemek üç kısımdan oluşur; Üzgünüm, benim hatam, özür dilerim.
Peki bu kadar kolay mı ki her şeyi düzeltmek? Bunlar sadece nezaket cümleleridir. Hatadan dönebilirsin ama kabirden dönmezsin. Kırdın kalbimi işte o kadar özür felan dileme. O zamanlar iyi bir fikir olup şimdi ise muhteşem hatalar olan o kadar fazla şey yaptım ki, sayısını unuttum. Ama önemli olan pişmanlık degilmidir? Pişman olduysan o hatayı bir daha yapmama ihtimalin daha yüksektir. Kul hata ediyor, Rabbi affediyor. Ama insanların çenesi durmuyor. Benim hatam, benim hatamdır. Başka kimseyi ilgilendirmez ki.
Düşüncelerimi yenilemek istiyorum, problemlerimi silmek istiyorum. Bütün hatalarımı düzeltmek, mutlu anılarımla baş başa kalmak istiyorum. Ama ne yazık ki olmuyor. Dünyanın kanunu bu. Aklının sana oynadığı oyuna ne kadar direnebilirsin ki? Bir de hatalarım yüzünden kaybettiğim insanlar var. İnsandaki en büyük hata karşısındakine kendinden çok değer vermek değil midir? Hep kaybettim, çünkü çok değer verdim. Ama hep korktum, sevdiğim insanlarla sınanmaktan korktum. Onların elimden kayıp gitmesinden, bir daha hiç görememekten korktum.
Peki, hiç iyi niyetli olup hata üstüne hata yapmışsın gibi hissettiğin oldu mu? Neyse hayat bu, yaptığın hatalarla varsın. Sonrası hep bir sıradanlık. Ama bir de şu var hatalarınla kaybettigin insanları özleme lüksün yok. Özleme. Hadi kalk çay koy.
