Hiç böyle düşünmemiştim diye başlayan cümlelerim var. En azından hiç hayalini bile kurmadığım şeyleri yaşatıyor bu adam. Ne hoş ne güzel bir duygu. Onun sevgisi öyle bir huzur ki öyle bir ilham ki yok olsa yok olurum. Çok üzülüp çok kırılırım diye düşünüyordum açıkçası ürkütüyordu beni bu ilişki. Hiç yaşamadıgım şeyleri yaşadım onunla yüzdük, yürüdük, bisiklete bindik, araba yıkadık, yürüyen merdivene bindik ama tersten. Çok güzel çok harikaydı hepsi onu çok seviyorum. Birlikteliğin ihtimalini bile kuramazken her şey birdenbire oldu. Yalnızlığa alışamamıştım aramız çok kötüydü onunla. Bazı insanlar yalnızlığıyla gurur duyuyor, bu gurur duyulacak şey mi Allah aşkına, ne zor ne sıkıntılı bir şey. Konuşsan konuşmaz bağırsan duymaz nasıl anlaşıyor bu insanlar yalnızlıkla ben asla anlaşamadım. Hasan da gelmeseydi ne yapardım bilmiyorum. Onunla her şey çok güzel hep aynı cümleleri kurduğumun farkındayım. İnsan bazen mutluluktan da ağlar ya hani ben önceden içimi dökebilmek için hep ağlardım. Üzülürdüm hep halime binlerce insanın arasında yalnız kalmak nedir çok iyi bilirim. Akşam olsun istemezdim. Sokaklar boş kalınca bulurdum huzuru. En büyük hayalim İstanbula gitmekti. Onunla oraya gittik. Hiç plan yapmadan bir arkadaşımızın o şehri bize anlatmasıyla öyle bir karar verdik. Hiç bilmediğimiz bir cebimizde sınırlı bir para kalacak bir yerimiz yok. Bunları düşünmeden biletleri aldık ve gittik İstanbul’a. O duyguyu anlatamam. Tam 1 hafta onunla hiç bilmediğim ama hep görmek istediğim o şehirdeydim. İnsanlar, hiç tanımadığım milyonlarca insanın içinde onunla birlikteydim ve kendimi asla yanlız hissetmedim. O an anladım artık bu adam benim diğer yarım olmuş. İyi ki de olmuş. O şehri, otobüsteki arabistanlıları, bizi yabancı sanan adamı, güney akdenizdeki muavini, bakırköydeki büfede çalışan o komik adamı, bisiklet turunu… Ve daha sıralayamayacağım birçok şeyi asla unutmayacağım. Her şey için teşekkür ederim sevgilim…….
