Öyle bir an gelir ki söylemek istediğin şeyleri söylemen gereken kişilere değil seni en çok anlayana söylediğini fark edersin. Çünkü ne düşüncesizlere incelik öğretebilirsin ne de aklı olmayana fikir verebilirsin. Sadece konuşabilirsin seni anlayana.
Birkaç güzel şey olur. Yine bu döngüye kapılır insan. Anlayanı olması büyük şanstır onun için. Ama iyiyi ama kötüyü , hayatın her halini anlatabilirsin. Yüreğini açabilirsin. Kalbinden dökebilirsin ne varsa. Sevdiğini anlatmak, mutluluğunu paylaşmak bir yana; nefretini ve kızgınlığını da saçabilirsin. Ama ona sadece ona. Ne varsa kırgınlığın ne varsa kızgınlığın sadece ona anlatabilirsin. Yargılamaz çünkü seni. Dinler sadece. Anlaşıldığını bilmek kadar insanı rahatlatan az şey vardır.
Hayat, güzelliklerle dopdolusun, evet. Ama mutsuzluğuma, öfkeme, kırgınlığıma, nefretime kısaca hissettiğim ne varsa ortak olana en büyük şükrüm. Bu yolda sonsuzluğa kadar yanımda olana en büyük şükrüm. Yanında huzur bulduğuma, bir ömür kördüğüm olduğuma en büyük şükrüm. Sevdiğime en büyük şükrüm.
Hayat, iyi kilerle yaşıyorum seni. İyi kilerle yaşatana en büyük şükrüm.
Hayat’ a sevgilerimle ….
