hayat bazen istediklerini vermiyor insana ve hayat bazen en istemediğin zamanlarda her şeyi veriyor. aşkın tanımını yapmak ne kadar zor ve bazen ne kadar basit. orta yolu var mıdır bunun bilmiyorum çünkü bazen çok acı çekiyorum. birini çok sevmiştim zamanında hem de ne sevmek! onu her gördüğümde ya ilk nefesimi alır gibi heyecanlı ya da son nefesimi verecek kadar korku doluydum. heyecan ve korku… hep bu iki duygu arasında gidip geldim. Ama bu hissiyatta geçti. çünkü geçiyor geçmez dediğim bütün acılarım kabuk bağlıyor. çünkü hayat devam ediyor. ve bazı acılar var ki hiç geçmiyor ölüm gibi… bir arkadaşım anne ve babasını aynı günde toprağa vermişti. dedim ya hayat devam ediyor. ve insanoğlu öyle arsız ki ölümler acılar unutulmuyor ama alışıyor insan. benimki de böyle alışmak zorundayım. çünkü her şeye rağmen hayat sana, bana, bize aldırmadan devam ediyor..beni üzen her ne olursa olsun alakası hatta haberi olmamasına rağmen hep bir kişiye kızıyorum en çok onu sevdiğim için ve hiçbir zaman yanımda olmayacağı için. Bu gün itibariyle aşk öyle uzak bir liman ki, kendime hava limanı inşa ettim sayesinde. denizin üstünde uçabiliyorum ama yaklaşamıyorum. artık istemiyorum, çünkü bir keresinde boğulmuştum. şuan, ikinci yaşama hakkım, deniz lüzumsuz. çünkü hayatım değerli !
