Hoşgeldin Hüzün

Siz hiç, belki birazdan diye diye geçirdiniz mi zamanı?
Geçen geçti, geçmeyen kaldı miras gibi.. Şimdilik bu da yeter tesellisi işte..
Ne kadardı yeten? Yetmeyen nerede birikti?
Hangi sorunun derinliği, diğerinden daha önemliydi? Hangi yalan ne kadar önemsizdi?
Sıraya konulması gerekenler listesi.. Nerden başlamalıydı?
—
Ne kadar kalabalık olabilirdi ki beyinler?
Uyuşukluk hissi, ne kadar cankurtaran olurdu ruha?
Beyin firar, ruh gri, beden bitkin..
Ne fayda gelirdi ki geriye kalandan?
—
Kimin söylediği önemliydi en fazla?
Kim önemsizdi?
Kim unutulmalıydı, kime merhaba demeliydi?
Kim neyi hak ediyordu?
Görevlisin, sına kendini..
Bir çok güne, bir çok kimseye, en uzak geleceğe, az da olsa geçmişe..
—
Bir tarih atın kenara..
Bugünü değil, dünü değil..
Öylesine karalayın bir tarihi..
Takılmayın mevsime, aya, güne..
İşte o gün..
Nerdeydi düşleriniz, bir düşünün..
Nerdeydi hayat? Siz neredeydiniz?
Şimdi..
Yitirdiniz mi hepsini?
Siz kendi elinizle mi yok ettiniz hepsini..
Yoksa birer birer siyaha mı karıştı geceler?
Gecelerde mi kayboldunuz siz de?
Sabahları farksız, günler sırasız, tarihler yerinde sayarken..
Koşar mı oldular..?
—
Siz hiç…
Yarına bugünden vardınız mı?
Yarın gelmeden karşıladınız mı sevinçleri?
Hüzünlere hoş geldin dediniz mi?
—
Ben dedim..
Hoş geldin hüzün..
Yerini al, uzun kalacaksın..