Gözlerim sevdiğim; Eylül’ün son vuslat treni ve tek sana yol alıyor… Kara sevdalı iplerimi alıyorum ellerime, düğüm düğüm olmuşum hep…
Çalıyor… Duyuyor musun sesi? Gam telimden, duvarları sohbetine alan bin ah dökülüyor sana. Kal telim kırıldı, o artık konuşamıyor. Seni, bir Ağustos böceğinin karıncayı incitmekten korktuğu tembel, ürkek ama sahici yanlarıyla sevmiştim. Sen çalıştıracaktın kalbimi.
Sitem semalarından sana doğru uçurtmalar uçuyor. Gökyüzü hep senindir; aldanma uçurtmalarıma, tutma, yakalama…
Dilara AKSOY