On iki,on üç bilemedin on dört.
merdivende duruyor desenli paspası,
bez bebeği
ve bebeğin yanında emziği.
ulu orta yatıyor,
kirletilmiş çocukluğunun kanlı evciliği.
işitilmeyen salıncak gıcırtısı,
yuvarlanılmamış yeşil çimen,
yarım kalmış anne kucağı,
diz kapağındaki etek,
namahrem oyuncaklar,
kadın sayılan çocukluk.
Bir tek kardan adama sarılmalısın çocuğum.
bir tek ondan zarar gelmez sana…
Mehmet Deniz Yılmaz
