Kaybediyor ve güçleniyoruz
Hayat bu ikisi arasında yaşanıyor ve can bulup gün doğuyor penceremizden.
Debelenip duran parmaklarımızın arasındaki mücadelemiz de sıkışıp kalıyor tırnaklarımızın ucunda.
Kaybedişlerimiz kazınıyor bakışlarımızın hatırasında
Diplerde bir yerlerde emilen, gittikçe küçülen sahip olduklarımızı da kaybedişlerimizde bastırıyoruz.
Var olan son direnişimiz de yas gibi siyah tüllerin ardından dökülüp gidiyor kirpiklerimizin ucunda
Kaybediyoruz çünkü güçleniyoruz
Kaybedişlerde kabuk bağlıyor , sahip olduklarımız yıkılırken örüyoruz duvarlarımızı
Çünkü sahip olduklarımız kadar güçsüz, kazandıklarımız kadar kırılganız
Elde tutulması imkansız cam parçaları gibi acıttığında açılmış avuclarımizdan kayıp
Kum taneleri olan kayıp güçlerimize kavuşuyor
Kayıp güçlerimizle güçleniyoruz….
