Asmanın altında,
Çiçekli muşamba örtülü masamız,
Dolar taşardı bir zamanlar;
Çat kapı med-cezir’lerden.
Üzerindeki çay bardaklarından
Muhabbetler taşardı.
Herkes dosttu o zamanlar,
Herkesin yapmak istediği çok şey,
Gitmek istediği çok yer vardı.
İncelikli güzel cümlelere sahiptik.
Sabahın habercisi;
Sütçü sesleriyle yankılanırdı
İzve sokaklarımız.
Bakkal “Ahmet” hepimizin amcasıydı,
Selamsız geçilmezdi sokaklardan.
Sevdiğimiz bir “biz” varken,
“Ben” demeye dilimiz varmazken;
Neden başrol oyuncusu “ben” oldu.
Şİmdi niye sustuk,
“Ben sana demiştim” lere sığındık,
Kim bağladı bizi buralara,
Neden vazgeçtik hayallerimizden,
Niçin kapandı kepenkler..
Ne oldu dostlarımıza, haneler tenha,
Tanımaz oldu birbirini yollarda çakışan gözlerimiz,
Şimdi hepimiz yorgun, yalnız ve mutsuz..
Söyleyebilir misiniz,
Kimdik biz, neyi tükettik?
TUNCAY BÜYÜKDİŞLİ
