Hayatlarımız ne garip, hepimiz aynı hayatı ancak bu kadar farklı yaşayabilirdik, yaşıyoruz(!).
5 yılda insan neler yapar diye düşündüm de bugün;
Emekli olup Bodrum’da yaşama planları kuranlar vardır,
Kıdem almayı bekleyenler,
Tayini,
Atamayı,
Para biriktirip yurt dışına gitmeyi planlar kimisi,
Üniversiteden mezun olmayı bekleyen sınava henüz girmiş öğrenciler…
Liste uzayıp giderken yeni doğanları da ekleyelim, hani 5 yılda 5 yaşına giren masum insanlar.
Fakat ne yazık ki dünyanın, kendisi kadar masum olmadığını da öğreniveriyor, yaşça küçük masum insan. “Ben ne zaman büyüyeceğim?” diye sorarken annesine, bir anda büyümenin en iğrenç haliyle tanışıyor minicik bedeniyle.
En sevdiği oyun saklambaçtı belki de çok korkardı saklanmaktan ama bir anda gözden kaybolmasının başka bir açıklaması olmamalıydı. Dünyanın en işlek yerlerinden birinde kayboldu minik insan. Her şey 1 saatin içinde gerçekleşti ve hastanede açtı gözünü tıpkı 5 yıl önceki gibi fakat bu kez acısı çok farklıydı.
Peki, ona bu acıyı çektiren neler yaşamıştı? Ülkesinde iç savaş çıktı ve zaten düzenli olmayan hayatını toplayıp Türkiye’ye yerleşti ya da yerleşemedi. Davet gönderildi, kamplar açıldı ama zengin olanlar şanslıydı; o ise hemen her yerde yaşamaya başladı, herkesin gözleri önünde. Yaşamak denilmezdi buna, birileri üstlerine nefret söylemi yaparken yine birileri sevgi ve şefkat gösterdi; arada kaldı. Nefretle sevgi çok yakın oldu zihninde ikisini ayıramadı. “Neden yaşıyorum tüm bunları, ben bunları hiç hak etmedim.” derken sürekli şiddete maruz kaldı ve sonunda bunları hiç hak etmeyen masum bir cana kıydı. Kendine duyulan nefreti nefretle püskürttü adeta. Yapabileceği hiç ama hiçbir şey yoktu zaten pislikten farksız yaşarken cezaevi ona iyi bile gelebilirdi. Belki hala farkında değil kendi suçunu kendi itiraf ettiğinden. Her ne kadar “zanlı” olsa da tek suçlu asla o değil, olamaz da. Bunu hepimiz biliyoruz. Birilerinin ciğeri yanarken diğerleri yaşamaya(!) devam edecek ve sadece biri içeride kalacak hepsi bu.
Bir anlık kapanan gözler de yaşla dolu; yıpranmışlıklar acılar hepsi üst üste binmiş yoğun bakım ünitesinin kapısında çaresizce beklemeye devam edecek.
