Ah benim mutsuz bahçem
Güllerim, lalelerim, karanfillerim
Sıra sıra dizdiğim begonyalar…
Gözlerinizin içi neden böyle ağlar.
Bir bahar daha geldi
Sen hala gülmezsin
Kendimi bildim bileli
Rüzgara sır vermezsin
Hey gidi rüzgar
Güzel çiçeklerimin mırıltılarını
Fısıldamayacaksan bana
Söyle niçin esersin?
Çek git buralardan
Başka yerlerde de esersin.
Baharın kokusu sindi içime
Bir yanım hüzün bir yanım neşe
Bir sana bakıyorum bir de kendime
Anlam veremiyorum bu mutsuzluk niye
Size türküler mi çağırayım
Yoksa yağmurlar mı yağdırayım
Asmayın yüzünüzü böyle
Ne yapayım, söyleyin, ne yapayım
Söz! Ardınızdan ağlamayacağım
Sararan yapraklarınızı okşayacağım
Düşen yapraklarınızı saklayacağım
Sanki hiç ölmeyecekmiş gibi hep mutlu yaşayacağım
Yeter ki, bu bahar gülsün bahçem.
Niye bu hüzün niye bu keder
Toprağından ayrı açtın diye mi
Sen de çekiyorsun bak, işte benim kutsi çilemi
Bak geçti gitti hazan, geldi yine bahar.
Zaten her bahar, biraz da ölüm kokar.
