Olmayan bankta
Saat 10 u bilmem kaç geçe oturuyorduk
Oturuyorduk inanabiliyor musun
Oturuyorduk kahretsin
Olmayan bankta
Ruhlarımız sevişiyordu
Kimse bilmiyordu
Kimse görmüyordu
Koşarcasına biri geçiyordu uzaktan
Fon hafiften sonbahar
Kadın hafiften acılı
Adam acıklı acıklı bakıyordu
Olmayan bankı kadın unutamadı
Nasıl unutsun
O banka o adam oturmuştu
O adam o bankta oturmuştu
Olmayan bankta mutlulardı
Yazık
Kadın öyle sanıyordu
Yalandı
Mutluluk o adam
Sadece saatin 10 u bilmem kaç geçmesi sahiydi
Birde sonbahar
Olmayan bankta kadın mutluydu
Belki adamda mutluydu
Kim bilebilir
İnsanın kendinden başka
Bankın varoluşunu.
