karanlık odamın kapısındayım
hemen yanındaki masada
oturuyorum
şu an oturmak eylemini icra ediyorum
ancak
düşünüyorum
ben düşünürken
aslında olmayan bir şey oluyor
belli belirsiz
evet tam da oradayken
uyuya kalıyor bir gelincik
karların üstüne yayılmış
uzaklarda
çok uzaklarda
bir serçenin buluta değiyor elleri
sanırım mevsim kış
ya da ben yalnış hatırlıyorum
ki kar bu kadar güzel olamaz
beyazlar içinde sen vuku buluyor
sonra
diyorum ki
diyemiyorum
sen varken diyemiyorum
sonra
susuyorum
sen varken susuyorum
sana susuyorum
sana konuşuyorum
sana gülüyor
sende kayboluyorum
büyülü bir dokunuş
parlak mı parlak
berrak mı berrak
melekler kıskanır
hayran kalır
çiçekler
ve dünyada ki tüm güzellikler
gün bitiyor
ben kapının yanındaki
masada düşünüyorum
düşünüyorum
hayal kuruyorum
ben böyle özgürüm
sen böyle güzelken
ben daima tutsak
