ellerim yuvasını kaybetmiş bir karınca,
bedenin kendi çizgilerinin etrafında, dans eden küçük bir çocuk..
bakışların ürkek ve heyecanlı..
sana dokunmak uçmak gibi,
ardımdan tüm kuşları sürüklemek gibi..
nefesin buz gibi bir ateş,
sarıp sarmaladığın an savruluyor tüm zerrelerin bedenime..
bir rüzgar esiyor saçların ellerimin arasına yuva kuruyor..
sana bakıyorum uzun uzun,
beni cesaretlendiren gülüşlerine bakıyorum..
cesaretlendiren gözlerine bakıyorum..
sana dokunmak,
tek nefesimde tüm evreni içime çekmek gibi!
ellerinden tutuyorum, başarıyoruz!
en yüksekteyiz,
hayallerimizin arasındayız..
tüm kötülükleri ayaklarımızın altına almışız,
tüm güzellikler, dudaklarımız ve bedenlerimizin üstüne savrulmuş bize bakıyor..
artık kalkamayız, sonsuza kadar.
güzellikler gülüşlerimize ilmik ilmik işlenmişken,
kaçmamalıyız, kaçmamalıyız..
birbirimizi sarıp sarmalayıp, sonsuza dek uyumalıyız!
Cantuğ Canpolat
