Hani derler ya tam unutmuşken ya da unuttuğunu düşünürken karşına çıkar ve en başa dönersin. Tam da öyle oldu. Yani bir zamanlar gülüşüne sesine aşık olduğum o adam beni görünce sadece somurttu. Hiç gülmedi. Tanrım ne suç işledim ki gamzelerinde mahrum ettin? Sadece baktı. Bir zamanlar aşık olduğum adama dönüp bakamadım bile. Utancımdan mıydı? Yoksa korkumdan mı? Yine beni herkes içinde tersler, sevmez, yalan söyler diye mi korktum? Oysa ki sen karıncaya bile zarar veremeyen biriyken. Bir papatyayı nasıl incittin ki? Aklım almıyor. Ah adam bazen düşünüyorum çok mu çirkindim. Ya da sakar. Oysa sen benden daha sakardın bir kalbine sahip çıkamadın. Şimdi seni soranlara cevap veremiyorum. Sadece sevdim be çok güzel sevdim diyebiliyorum.. Zaten her sevilen bırakıp gitmez mi? diye biliyor ve susuyorum. Susmak da bazen her şeyi anlatmaya yetmez mi? Keşke gitmeseydin adam. O zaman şiirim olurdun. Sen gittin, bense şairin oldum..
