Yaşıyorum artık herkesten uzak
Biliyorum bu bir tuzak
Çektiğim nasıl bir azap
Daha bitmedi dünyayla olan hesap
Attım artık günahları
Kaldırmaz oldu kalbim acıları
Ölümümü görmeme az kaldı
Aklım hep imkansıza inandı
Senin haberin yok görmezsin
Oysa ben ölürüm sen bilmezsin
Masal gibiydi yeri zamanı belli değil
Ben öldüm sıra sende önümde eğil
Yazıyorum doğrular perde arkası
Ben acının oldum müptelası
Edebsiz ahmak insanlar baş belası
Kurumuş bir ağaç gibi hayata katkısı
Dört duvar içinde mahkum duygular
Onlar gerçekleri değil yalanları duydular
Düşmemek için tutundu saygılar
Kafamda sensizliğin sonu ile kaygılar
Film oldu hayatım sen seyirci
Gözün dolar mı vicdanın sızlar mı
Karakter meselesi sende yok belki
İçinde sızlayan vicdan mı
Kara kağıt görünmez oldu yazılar
Zaten hiç olmayan hayatımdan seni kazıdılar
Gece anlatır gündüze bak bu çocuğu yaktılar
Onlar hep aynı hepsi ahmaktılar
Fark varsa yaratıcılıkta göster
Tanrı herkesi insan seni melek yarattı
İsyan etme der kurallar o zaman doğruyu sen göster
Kurşunlardan kaçan mı var
Bir söz ile ciğerlerini parçalar
Sen hayalini kuramazken onlar mutlular
Kalbin dayanmaz bir süre sonra çöker
O zaman yazın o deftere sevenler öldüler.
