Sevmeyi bilmiyorsanız nefes alamıyorsunuz demek istiyorum. Sevmiyorsanız çevrenizdekileri, her şeyiniz ancak küçük bir siz ediyor ve tek başına bütün dünyadan ayrılıyorsunuzdur. İtiraf etmeliyim ki seviyor fakat gösteremiyor, söyleyemiyorsanız o en zor olanı. Hissedemiyorsa bir insan kırgın bir kalbin en derin bekçisidir.
İlla hastalandığında, ya da ölüm bir soluk misali uğradığında hissettireceğiniz bir sevgi varsa hiç ziyan etmeyin derim. Evet insan yitirdiğinde bir farkındalığın ellerine düşüyor fakat farkındalık bir mezar taşına etki etmiyor.
Bir çiçekle gökyüzünün mavisine meydan okuyacak kadar huzurludur her yürek. Kocaman kederlere ancak sevgisizliğinin yoksunluğunda düşer.
Bir insan sevgisiz kalıyorsa bir çiçeğin suya olan inancının eksik kalması gibi kuru kalacak, solacak, sararacaktır.
Göstermediğiniz söylemediğiniz sevginizle yormayın gönlünüzü. Çünkü hissedilmediği taktirde bir duygu ancak öylesineliğiyle var olacaktır.
Yormayalım gönülleri, bir çiçeğin kadifemsi yaprağının hassaslığı tadındaki yürekleri.
Ölüm var.
Vesselam.

Bahriye Eldemir