Şu dünya sanki bir tiyatro
Ve herkes birer oyuncu
Bazen tek rollük figuran
Bazense kapar başrolü
Geçer perdeden perdeye
İlk sahne başlar beşikte
Annenin kollarında
Sonra olursun okul çocuğu
Gidersin çantan elinde; içinde hayallerinle
Zaman ne çabuk akıyor
Bir asi delikanlı koşuyor
Tutulmuş aklı aşka çoşuyor
Her çiçekten bal alıyor
Birden verirler eline silahı
Öğretirler ona adam vurmayı
Öğrenir nasıl pusu kurmayı, hiç acımasız olmayı
Perde iner bir anda
Son sahne başlar en sonunda
Geçer aynanın karşısına
Ve sorar kendi kendine;
Benim gençliğim nerede ?
Dinler yorgun sesini,
Ağarmış saçlarına bakar
Giyer cepsiz beyaz elbisesini
Finalde herkesi selamlar..