Yardan kalma yaraları vardı insanların
Camdan, kırılmaya hazır hayalleri
Güneşten taze ama solmaya mahkum umutları da vardı.
Tutulacak elleri vardı insanların
Yar yoluna fedaya hazır yürekleri
Ve geçmek bilmeyen saatleri de vardı.
Sukut vardı.
Sadakat vardı aşka el veren.
Kırmızısı vardı aşkın
Bir de siyahı.
Mavisi de vardı ama yoktu.
Umuttur mavi.
Tutulacak ellerin yoluna fedaya hazır yürekler
Yaraların, karaların içinde boğulurken
Maviye bir parça siyah daha karıştırdı tanrı.
Ve yeşil baktı uzaklardan.
Yaseminli bahçelerden
Erguvanlı çöllerden
Fesleğenli pencerelerden.
Tutuştu ufuk çizgisi,
Siyahın kibrine,
Mavinin pes edişine
Yeşilin korkaklığına lanet edercesine .
Tutuştu ufuk çizgisi
Mavinin yeşile aşkına iman edercesine .
Zuhal ŞİMŞEK
