…
Her nedense ihtiyatlı olamıyorduk. Kendi sesinden korkan insanlar, konuşmayı bırakalı birkaç yüzyıl olmuştu. Son kullanma tarihi geçmiş nükleer ruhların patlaması varlığımızı yok saymaya yetecekti. Masum bir gözyaşı aramaya çıktığımda fark ettim bunları. Kaç gündür yağmur yağmıyordu. Masum bir gözyaşı sadece yağmur yağdığında ağlardı, ama etrafımda herkes ağlıyordu. Oysaki hava daha bulutlanmamıştı bile. Daha sayıca üstündü karanlık. Başkalarının gözyaşlarına ihtiyacım vardı. Kimse söylememişti hayalsizliğimin gözyaşlarını bitireceğini. Nerdesin yağmur saçlım. Dünyanın saçlarına ihtiyacı vardı. Tanrı ihanet etti bana ve sanırım seni benle birlikte yarattı. Her açıdan izlenmeye değer bir ruhun vardı. Karanlığın tam ortasında bedenlerden geçen göçmen ruhların arasında kalmıştım. Belli ki sıcak bir yürek arıyorlardı. Hepsinin yanımdan çekip gitmesi bunu gösteriyordu. Bir yanımda cehennem olsa da sensizliğin getirdiği soğukluk hep baskındı kalp atışlarımda. Ey Sevgili, bugün daha bir derinim. Düşüşüm biraz daha uzun sürdü bu gece. Yapmadığım şeylerden suçlanıyordum. Bak Sevgili, sana bu gece yalnızlığı anlatıyorum. Dinle beni. Yalnızlığı seçmek yalnız olmaktan daha betermiş. Özgür olmak istemiyorum bu gece. Bana gitme demelisin. Nerdesin? Neden arkama her baktığımda adımlarım pişmanlığa batıyordu. Her şeyi Tanrı başlatmıştı. Kalbimi antikacıya satsam ne kadar ederdi kim bilir. İçinde yıllanmış sen vardı. Bu bedene fazla değerliydin. Dinle bak, hiçliğe dokunan bir adamın küllerinin savruluşunu duyuyordun şimdi. Rüzgar, dağıtıp savuracaktı kalbimi. Ellerim ellerimden ayrılmıştı. Her yanım ayrılık, buruk bir kaderdi artık. Kaç ayna daha kıracaktım içine sıkıştığım bu bedende. Dinle beni ey Sevgili, karanlığın içinde nereye bakarsan bak yok olduğunu görürsün. Kendi sesimden korkuyordum sensizliği bozacağımı düşündüğüm için. Seni ben sadece sensizlikte duyuyordum. Duygularım yıpranmıştı. Kime dokunmaya kalksam yüreğim acıtmaya başlıyordu. Eskidim artık. Tarih bile benden sonra başlıyordu. Gün ışığı seni bana hatırlatırken sensizliği anlatan bütün kelimeler beni kendi karanlıklarına kaçırıyordu. Ey Sevgili, sonunda yağmur yağmaya başladı…
…
Serkan Aydemir | Yağmurda Saklanan Karanlıklar
