Yine aynı yerde bekliyordu
Yine mi sen! Dedi görünce
Yer verdi taş basamaklarda
Yan yana oturduk mekânında
Yavaşça elini omzuma koydu…
Yanında huzur duyuyordum
Yüreğim hızla çarpmıyordu
Ya bırakırsa korkusu yoktu
Yasladım başımı çekinmeden
Yalnızlık bir liman gibiydi
Yaşamın güvencesiydi kuytuları…
Yermedi sevdalarımı, suçlamadı
Yer vermedi sitemlere, sakındı
Yalan da olsa kıyamadı aşklara
Yorgun ve terk edilmiş şiirlere…
Yarınlarda yer bulamayan
Yitirilmiş anlar hatırlanmadı
Yenileri içinse boş ver dedim
Yaşanacak ne kalmıştı ki!
Yerimden doğruldum, kalktım
Yürürken takıldı peşime dostça
Yanımdan ayrılmadı, hiç gitmedi
Yıldızımın vazgeçilmez efendisi ve
Yazgının getirdiği bir gölge gibi…
Ferhat AĞAOĞLU
