Bu gece en şiir’in yerinden öpüyorum seni yağmur koklaya koklaya ..
Gözlerimi açtığımda yoksun ama her kapadığımda, aklımda kalan suretin
Ellerin ellerime kelepçe iken mahkumdum seni sevmeye, şimdi başka kollarındayken kalbim hapis aşka !
Senli dünya çok b’aşka ne anlatılır ne de susulur cinsten..
Mevsimler hep sen ! takvimler yokluk çekiyor
Mesela
Sonbaharda yapraklar düşerken ismimizin kazılı olduğu ağaçtan, sensiz benim ilk baharım olacak
senin yokluğun hep kış kalacak umarım bir gün dönersin de buralar yazı hatırlar
İşte o zaman ;
kış biter..
şiir biter..
sensizlik biter..
ben yeniden yaşamaya başlarım
