Yağmur varsa havada
Satır yazma vaktidir o zaman
Buluttan dökülen damla gibi
Kalemden akar kelimeler
Kimi yanlız kimi öksüz
Bir zaman sonra
Parşömen dolmuştur
Yazacak bir şey kalmamıştır
Akmıştır kalemden
Aşklar
Heyecanlar
Mutluluklar
Aslında yazacak bir şeyler vardır
Yağmur devam ediyorken hala
Acele acele yazmalı bence
Sıra hüzünlerde gözyaşlarında
Demeli yazar
Onları da yazmalı
En azından bir şeyler karalamalıydı
Başlamıştı yazmaya adam
Bu sefer gerçekleri yazıyordu
Acıyı ele almıştı ilk satırında
Kimine göre gülüp geçilecek bir şey dedi
Kimine asır geçse avunamaz dedi
Doğruda söyle
Kim bilebilir sevdiğinden ayrı kalmayı
Kim bilebilir annesiz babasız geçen geceler
Kim bilebilir hayatın bu kadar cani oldugunu dedi ve devam etti
Zaman öğlen olmuştu satırları ilmek ilmek dokumuştu adam
Sonra gözüne bir şeyler takıldı
Baktı baktı
Aslında hayatımızda mutluluktan çok acıların olduğunu anlamıştı
Mutluluğu satırlara sığdıramaz kimileri
Ama o acıların üstüne gitmişti yazısında
Kafiye redif olmadan yazmıştı bunlar
Tüm çıplak haliyle
Artık daha çok acıyor canı adamın
Neden diye sormuştu kendine
Hayatın acılarını ele aldıkça kabuk bağlamış yaralar kanadı tekrar
Sonuna gelmişti yazısının
Kimi için anlamsız olan şeyler yazmıştı aslında
Ama o acıları üzüntüsünü böyle atıyordu
Ve son satırını yazmıştı
HAYATIMIZIN HER ANINDA YANIMIZDA OLAN
ACILAR ÇOK ŞÜKÜR DEMİŞTİ…
