Bir insanı sevebilmekte bir yetenek galiba. Herkes sevemiyor gibi. Herkes bağlanamıyor gibi. Herkes gerçek benliğini gösterebilecek kadar cesur değil gibi. Herkes her şeyiyle, tüm benliğiyle sevemiyor gibi. Herkes karşısındakini kriterlerine göre eleyip bir eksikte fırlatıp atıyormuş gibi. Herkes karşısındaki insanı sırf sadece o olduğu için sevemiyor gibi. Yani herkes sevemiyor gibi.
Sanırım ben de o ”herkesin” içindeyim.
Yukarıdakilerin hepsine sahip olman gerekmez. İçlerinden biri bile uyuyorsa sana sende herkessin! O güzel seven adamlardan ya da kadınlardan değilsin demektir, benim gibi.
Ben bu hikayede cesur olmayan tarafım. Sevgisini, aşkını kendinden bile saklayan o korkağım. Belki bundandır aşkı hak etmeyişim, yalnızlığım, huzursuzluğum, mutsuzluğum. Belki aşk kendini hak etmeyene gelmiyordur. Sizce de aşkını gözlerindeki parıltıdan bile saklayan bir korkak aşkı hak eder mi?
