Öleyim Ben sonbaharda öleyim Yapraklar düşsün birer birer üzerime Yağmurlar yağsın ıslak kalayım Namımı gören tükürsün taşıma toprağıma Değil umrumda Eğer sen gelip açarsan ellerini semaya bir gün İşte o…
Arşe midir kemanı bu denli hüzünlendiren Yoksa bakışların mıdır Gel yanaş yamacıma Bırak kemanı yayı Dola kollarını boynuma Çalsın gece Aşık biz olalım…
Gündüzüm yok Gözlerim köreliyor artık İnsanları seçemez oldum Gece kafi bana artık Güneş vurmuyor yüzüme Gözlerim kamaşmıyor artık Gözlerine bakınca Gözlerin gülmüyor artık Savunmasız biçareyim şu günlerde Aynaya bakamaz oldum…
Biz mutluluk nedir bilmeyiz Küçük beyinlerle tartışma halindeyiz Hep bir karmaşa içindeyiz Yalnızlıkla yine biz bizeyiz Kimsesiz sorgusuz bir haldeyiz İç içe toplumun en dibindeyiz Dışlanmış umutsuz biçareyiz Düşman başına…
Tenha bir kaldırımım ben Kimsesiz bir sokak çocuğuyum Hep ezilmiş, kovulmuş, itelenmiş Bir sokak köpeğiyim ben Issız bir sokak lambası Güneşi kapayan bir bulutum ben Akşamın karanlığı Gündüzün akıyım ben…
Dokunamadım sana Kirpiklerinden yağarken yağmur Olamadım sana omuz En gerektiği zamanlarda, affola Teninin en değere bindiği günlerdeyiz Yalnızlığımla ben Yine biz bizeyiz Uzaktasın, Göçmen kuşların geçtiği Seher yellerinin estiği…