Hatice Soylu

Betimlemelerim var benim Duysan soluğunu kesecek Yaşasan öldürecek… Hayallerim var benim Dokunamayıp sevdiğim Düşünmeden hissettiğim… Fikirlerim var benim Beynimde ihtilal yapacak Söylesem devrim olacak… Bir de kalbim var benim Yalnız…

Şimdi bir daha göremeyişimi düşündükçe… Kahroluyorum, nefes alıyorum ama boğuluyorum, Kendi hatalarımdan oluşan denizde. Şimdi gülüşünü görmeden, Zarifoğlu’ nun şiir yazdığı buz dağıyım, Bayazıt’ ın kendini zehrileyen zehr-i aşkıyım. Ve…

Sensizlik beraberinde getirdiği duygularla ünlü ruhumda; Buluşmuştuk, çok güzel vakit geçirmiştik , mutluyduk. Sadece senin yanında olmam mutluluğuma sebepti. Ama gün bittikçe karanlık geldi yine ruhumun bahçesine. Ayrılacaktık, araya ailelerimiz…

Kendini görmeden yaşar insan. Hisseder ama göremez. Kendini uzaktan izlemeyi denedin mi hiç? Ya da düşündün mü sen her zaman sen misin diye? İnsan çoğu zaman göremez kendini ve biliyordur…