Kimisi sokağın sessizliğine,
Kimisi tanımadığına,
Belkilerine bir de ,
Çok sevdiklerine…
Mektup yollamışlar,
Bilmediklerine.
Toplanıp o bahçede,
Yazın gül şehrine,
Günün tan yerine,
Senin vicdanına sığınmışlar.
Af dilenip bu dünyadan,
Göç vakti diyedir ölümü çağırmışlar.
Ölüm gelmezmiş,vakti gelmeden,
Bir ebadı olmadan,
Kimsenin arkadaşı değildi ki ölüm,
Çağırasın,gelsin…
Küsesin üzülsün…
Kimsenin harcı değil ki ölüm,
Birine aşk değsin.
Ötekine söz değsin.
