Aşk uyandı
Baktı ki burası uçsuz bucaksız bir toprak.Kupkuru bir tarla;”kısır” bir “anne” gibi…
Rüzgâr,korkutucu bir sesle esiyordu.Toprakta bir solucan,toprağın üzerinde bir karınca,rüzgara kapılmış bir sinek aradı aşk.Yoktu…
Kahverengi bir ölüm
Uğultuyla esen rüzgâr
Toprağın üzerinde çırpınıp duran kum taneleri…
Aşk gökyüzüne baktı.
Kendisinin tam olarak neye benzediğini bile bilmiyordu.
Ayrılığı ne kadar çok özlediğini fark etti.
Kim bilir neredeydi şimdi…
Belki de eğilmiş bir toprağa,karıncaları izliyordu.
Ahh karıncalar!Ne kadar da canlılar…
Aşk,toprağa çevirdi yüzünü.
“Ne biçim toprak bu”dedi.
“Dul bir bebek gibi…”
