Biz insanlar yaşamları boyunca istek ve arzularımızın peşinde koşarız . Ama bazen engeller çıkar ve bazı şeyleri erteleriz. Erteledikçe hayallerimizi unuturuz.. Kendimizi unuturuz .. Biz biz olmaktan çıkmış oluruz .. Düşünsene ; mesela bir balon olsa ve sen ona tutunsan hayallerinin ütopyasına gitsen.. Giderken bir sürü maceralar yaşasan. Gökyüzünde bulutlarla konuşsan.. Zıplasan üstünde kahkahalar atsan evrene.. Gülücükler yağdırsa bulutlar.. Mutlu olmayı bilmeyenler belki de mutlu olurdu o zaman.. Sonra güneşe uğrasan .. İçine bütün sıcaklığını verse .. Dağıtsan onları insanlara .. Üşüyen elleri ısıtsan. Aya gitsen. Yerçekimine yenik düşsen. Havada danslar etsen . Sana ışıltısını verse.. Sende dağıtsan onu insanlara.. Belki de karanlıkta kalanları kurtarırdın.. Yıldızlara selam söylesen benden .. O kadar güzel ki onlar… Gözlerim kamaşıyor ışıltısından. Kalbim eriyor sanki . Söylesen dilek tutsam ben.. Kaysa ve gerçek olacağına inansam.. Beni de alsan yanına.. Bizim hayallerimiz var . Aynı hayallere sahip insanların ütopyası da aynı olurmuş. Ütopyamıza çekilsek.. Biz olsak kardeşliğimiz olsa.. Mutlu olsak . Dünyada yaşanılan her şeyi unutsak. Kötülükleri bir çuvala doldurup uçurumdan fırlatsak. Biz beraber olsak ve hayallerimizin peşinden uçsak. Uçmayı bilmesekte beraber öğrensek beraber çabalasak .Hayallerimizin peşinden tıpkı bir balonu tutar gibi sıkıca tutsak ve bırakmasak .
