Kadere boğun eğmek gibidir vazgeçmek
Düşlere meydan okumanın verdiği sükûnet sanki
Amansız mücadelenin anı yaşamasına tepki,
Gönlün işleyen sevdasına bıçak saplamak gibidir.
Hasret temellerini sağlam atamayıp acı çeken kalpler,
Hüzne elveda diyemeyen bir gönlü taşır ömrünce.
Vazgeçmek, ardına bakmadan dönüp gidebilmek,
Cesaret mi denir yoksa pişmanlık mı bilinmez bir doğrudur.
Tek gerçek vardır hayallerin bile ulaşabildiği,
Karanlığın tozlu sayfalara işlemesi gibidir kağıt ve kalem,
Her yağmur damlasında anlam arayan gözlere uzanan,
Bir gönüle erişmenin narinliğini hissetmek gibi eşsiz ve içten..
