Yine bir gece yarısı…
Islak, ağlamış bir şehir.
Etraf sessiz,
karanlık çökmüş.
Ağlamış tüm sokaklar, ne desem dokunuyor.
Yürüyorum…
Adım atıyorum Gece’ye.
Bir hıçkırık!
Arada birkaç adımlık mesafe…
Arkamda yitirilmiş cümleler, eskimiş sokaklar
Ve yığıntı birkaç gecekondu…
Ne kadar gidersem o kadar geliyorlar.
Bir korku,
Bir endişe..
Hafif bir uğultu ardından.
Bir hıçkırık daha atıyor sokaklar arkamdan…
Karanlıktan o da.
Yürüyorum…
Etraf sessiz, karanlık çökmüş.
