Hiç duymak istemediğimiz gürültüler, karmaşalar ardına gizlediğimiz Benliklerimiz yorulmadı mı? Her gün aynı şeylere ümit bağlamaktan yorgun düşmedi mi kalplerimiz? Bırakmadı mı hiç hayalleriniz elinizi? Diyelim ki bunların hiç biri olmadı Peki ya Beklemekten sıkıldığınız?..
Bizler ne umuyoruz ne bekliyoruz ki tatmin etmiyor ruhumuzu bulunduğumuz bedenler ne yaşamak istiyoruz fakat hangi umarsız hayallerin peşinden koşuyoruz.Biz Seslerden gürültülerden Belkide Sessizliği unutuyoruz.Korkmamak, yalnızlaşmamak adına tutturduğumuz tınılar müziklere dökülürken dudaklarımızdan Sessizliği derinlerimize ulaşana dek itiyoruz..Sanıyoruz ki Huzur İnsanlarda.
Demiyoruz.
Diyemiyoruz ki ”Huzur” Sessizliğin tınısında gizli.. Huzur Toprak kokusunda gizli. Huzur Gözlerini kapattığında elini kalbine koyduğunda gizli..
