Bazen iç sesimizi dinlemek isteriz. Müzik değil de iç sesimizi. İçimizdeki kaosu, sevgiyi ,çaresizliği, acıyı dinlemek isteriz. Kendimize acımak isteriz. Aynanın karşısına geçip gülmek isteriz. Bizimle alay edenlere bir şeyleri kanıtlamak isteriz.
Çokça yolculuk yaptın biliyorum. Bir kez de olsa hüzünlü bir yolculuk yaptın. Bir kez belki defalarca kez sevdiklerini geride bıraktın. Belki de bir kez nefret ettiklerini geride bıraktın. Biliyorum kimse seni anlamıyor. Karanlıktan çok korktuğun halde karanlıkla savaşıyorsun. Söylediğin şeylere inanmıyorlar.
Sen çırpındıkça seni tutuyor hareket edemiyorsun. Bir kötü düşünce, bir kötü endişe, bir kötü acı seni tutuyor.
Gökyüzüne baktığında biliyorsun ki hepimizin gökyüzü farklı, hissettiğin her şey ile var olmak istiyorsun. Yaptığın her şey boşa ve yapacağın her şey de boşa. İyilik yapıyorsun, unutuyorsun ama pişman oluyorsun. Kendini çok yetersiz görüyorsun her açıdan. Nefret ediyorsun kendinden belki. Önceden inandığın her şeye şu anda inanmıyorsun. Bir neden arıyorsundur? Kim bilir. Neden öyle ,neden böyleyim, neden olmadı… Saygı duyduğun şeylere artık saygı duymuyorsun en çokta kendine.
Farklı bir dünya yaratmak istedin ama yapamadın. Yeteneklerin yetersizdi.
Kocaman kalın bir ip tutuyordun elinde kaymasın diye tek tek didinip uğraştığın her şey ama kaydı.
Ruhunu satabileceğini hiç düşünmezdin asla yapmazdın, şeytan öyle bir teklifle gelmiş olacak ki hiç düşünmeden sattın. İşte bugünde şeytan bedelini ödetmeye gelmiş sana. Tüm o güzel şeyleri almaya gelmiş senden. Biliyorum anlıyorum. Belki de sen anlıyorsun şuan beni. Belki ben de senin gibi hissediyorum.
Yıldızlar dedin yıldızlar biliyorsun ki hepimizin yıldızları farklı. Onlar için her şeyi yapardın. Yaptın da. Ama yine bir gün sen camdan onları izlerken onlar sana yarını söylemedi kötü günleri haber vermedi. Kızardın başka bir gün olsa ama bugün kızamıyorsun.
Aile. İçinde duygularla kavgalarla sevgilerle acılarla harmanlandığın yer, aile. Artık yok demi ya da hiç yoktu. Anlıyorum seni. Belki de sen beni anlıyorsundur.
Sarıldığın her şey , sarıldığın herkes itti seni bugün. Ya da bugün fark ettin her şeyi. Fark etmeseydin nasıl olurdu?
Yazıp biçtiğin o son bu son değil. Değil mi?
