iz

Murat için yaşam eskisinden farklı olacaktı. Yeni bir çevre, yeni insanlar ve en önemlisi aileden uzakta tek başına olmak. Yeni çevre ve insanlar çok zorlamazdı belki ama aileden ayrılmak için daha küçük değil miydi Murat? Babası Arif’e göre daha doğrusu Arif’in arkadaşlarına göre koca adam olmuştu. Bugüne kadar babasına bir kez olsun itiraz etmemişti. Aslında ailede babasına kimse itiraz edemezdi. Arif’ten çekinirlerdi eski kafalı bir baba olduğundan kaynaklanıyordu bu durum. Arif de babasından böyle görmüştü. Bir nevi aile geleneğiydi bu durum.

Yaz aylarında günler diğer mevsimlere göre daha hızlı geçer sanki en azından Murat’a öyle geliyordu bu sene. Ağustosta bitmiş eylül gelmiş o boğucu sıcaklar biraz olsun azalmıştı. 10 gün kadar sonra Murat ailesinden ayrılıp yurduna yerleşecekti. Annesinin gözlerindeki yaşlar Murat’ın yurda kaydedilmesinden beri dinmemişti. Bu süreçte birkaç kez sinir krizi de geçirmişti ama Arif Bey kararlıydı. Laf ağızdan bir kere çıkardı. Hem tonla da para vereceklerdi yurt için.

Murat’ın yurda gitmesine 2 gün kalmıştı. Hazırlıklar da hızlanmıştı artık. Annesi Zeynep Hanım zor günler için biriktirdiği paralarla Murat’a havlu, çamaşır, sabun almıştı. Gönlü  razı değildi Allah biliyordu içini ama Arif Bey’in sözüne de karşı çıkamıyordu. Murat annesinin bu haline üzülüyor onu teselli etmeye çalışıyordu. Gitmeden önceki akşam annesine her fırsatta yanına geleceğinin sözünü vermişti.

Artık gitme vaktiydi. Murat, annesi ve babası arabaya atlayıp yola çıktılar. Kardeşlerini babaannesine bırakmışlardı. Kardeşleri pek farkında değillerdi olan bitenin oyun gibi geliyordu onlara. Ama Murat’ın hayatı için büyük bir olaydı bu durum. 3 saate yakın bir yolculuktan sonra geldiler okula. Okul ve yurt yan yanaydı zaten. Önce müdür yardımcısıyla konuşmak gerekiyordu.
Müdür yardımcısının odasını görevliye sorarak buldular. Kapının önünde beyaz zemin üzerine mavi puntolarla ismi yazılmıştı müdür yardımcısının : Hasan Yorgancı. Kapıyı tıklatarak mahcup bir edayla içeri girdiler. Müdür yardımcısı sekreteri arayıp 3 çay istedi. Murat için çay istememişti. Murat bu duruma biraz bozulmuş ama çok da önemsememişti. Ne olacaktı ki altı üstü bir bardak çaydı nihayetinde. 15 dakikaya yakın bir süre kaldılar müdür yardımcısı Hasan Bey’in odasında. Murat bu sürede Hasan Bey’i incelemişti. Orta boylu , hafif göbekli , esmer bir adamdı. Babasının yaşlarında olduğunu tahmin ediyordu Murat. Biraz sert bir ifadesi vardı ama bunu çok önemsemedi. Müdür yardımcısı Hasan Bey ile odadan çıktılar. Hasan Bey eliyle işaret ederek görevliyi çağırdı. Muratlara yurda kadar eşlik etmesini istedi.

Görevli önde Muratlar arkada yurda kadar yürüdüler. Yurt kapısına gelince görevli anne babasına yurda girmelerinin yasak olduğunu söyledi. Zeynep Hanım oğluyla beraber gitmek istediyse de Arif Bey’in sert bakışları arasında sessizce geri çekildi. Murat çantalarını alıp görevliyi takip etti. 3.katta kalacaktı. Merdivenden çıkarken görevli Aziz’i inceledi biraz Murat. Çok zayıf ve kısa bir adamdı. Köylü olabileceğini düşündü ,mahcup bir ifadesi vardı. Yüzünde tuhaf bir gülümsemeyle geziyordu gördüğünden beri. 3.kata geldiler. Aziz odayı gösterdi , 8 yataklı bir koğuştu burası. Eşyalarını yatağın üzerine bıraktı tam dönüp annesinin yanına gidecekti ki Aziz onu durdurdu. Bak aslanım Hasan Bey ters adamdır böyle dağınıklıkları sevmez seni şimdiden uyarayım eşyalarını dolabına koy ve kilitle. Sonra çalınırsa nah bulursun. Eşyam çalındı dersen de Hasan Bey’den de temiz bir azar işitirsin. Akıllı ol kimseye karışma. Annenlere de bir şey deme. Haydi git şimdi ailenin yanına dedi. Murat böyle bir uyarıyı hiç beklemiyordu. Odanın 8 yataklı olmasına yeterince şaşırmıştı zaten. Bir de böyle olunca iyice afalladı ama annesine belli etmemeliydi. Çok üzülüyordu zaten kadıncağız. Alışırım zamanla dedi kendine merdivenleri inerken.

Yurttan çıkıp annesine doğru yürüdü.Babası bir sigara yakmış etrafı izliyordu. Zeynep Hanım’ın gözleri dolmuştu yine. Dayanamadı Murat sarıldı annesine. Arif Bey arkadan seslendi hanımına. Gitmelilerdi artık çocuklar babaannelerine yük oluyorlardı. Murat babasının elini öptü , annesine sarıldı ve arabanın gidişini izledi bir süre. Artık bir başınaydı. Yavaş yavaş yurda doğru yürüdü. 4 yıllık serüven başlıyordu artık