Yorgun düşleri ve şişmiş gözleri
Elleri nasırlı ve dudakları nemli
Gözleri görmez ve elleri tutmaz
Tek umudu sensin /Yaz/
Kalbi kapkara, sevgi düşmanı
Bilir miydi anasının saçlarını okşadığını
Umutlu bir yersiz
Yer arar bizden habersiz
Haber edin sevgililere, kaçsınlar
Yoksa bahtlarına çaputlar bağlasınlar
Bir ışık süzmesi çarpıyor göze
Göz gözü görmüyor, bizimkisiyse kör
Debelenir durur yatakta
Son çırpınıştır bu, yazılı kara tahtada
Yaz geldi, son düzlükte
Umuda sarıldı o koskoca gecede
Işıkları açıyoruz, sonudur bu gecenin
Körlük başlıyor, yaz’dan sonsuza değin
