yıllar boyu kaybolmaktan, unutulmaktan öylesine çok korkmuştu ki küçük kızın yüreği. . ancak şimdi tamda o acinin o tanışın o delicesine haykırışın eşiğinde bulmuştu kendini. . yıllar evvel daha annenisinden ayrılmamak için feryatlar döken o minik yürekler şimdi koca birer masal olmuş annelerinin kaybolusunu sükunet içinde izliyordu. . alışmak vardı çünkü büyüdükçe ve en kostusu de kaybolmaya başlamak. . önce yavaşça ve sonra kimsenin fark edemediği bir karanlıkla hızlıca. . ve minik bir kız vardı. yüreği yıllar evvele dayanan. ve kaybolup, kaybetmekten delicesine korkan. geceleri annesinin başucunda nefesini dinleyip, sessizce boğazı düğümlenen ve haykirircasina ağlayan. sabahları tek başına okuluna mutlu gözükme çabasıyla yol alan. kimse bilmezdi yüreğinde acının feryatları izlerini. hep gülüyor derlerdi, bu kız olamaz mutsuz. ebedidir mutlu. ancak kızın masali söylenenlerin tam aksi.. daha minik bir kızken öğrenmişti o. ne kadar acı yaşadiysa insan o denli olgun olurdu masal… bilirdi. . kalp baştan beri birdi.. onun hikayesine sünnet hakimdi..
