Etrafım sanki kime baksam onu görürüm yolu
Duyduğum müzikler duyamadığım sesinin melodisi
Aşk mümkün yolunda derbeder silahını çekmiş
Vurulmuşum sanki
Yeni yıla sakız aldım
Anılarımı çiğner gibi çiğnedi
Bizden yana bize hiçbir şey kalmadı sevgilim
Kalbime dokunduğumda orada bir sızı hissediyorum
Hangi yıl gelirse gelsin o orada kalacakmış
Onun evi orasıymış
Hayatım sanki kiminle konuşsam onunla konuşuyorum gerçeği
Böyle hayal dolu bir gerçeğe tahammülüm yok
Aşk özlem yolunda beni bitirmek üzere silahını çekmiş
Yaralanmışım
Hiçbir hastane kabul etmemiş beni
Hiç kimse deva olmayı istememiş
İyileşememişim
Bittiği yerde kalmıyor maalesef bazı şeyler
Bittiği yerde bitiriyor insanı da
Kendisi bitmeyi unutuyor
Devalarımı çalmışsın
Kalbim elinde sanki yirmi dört ayar altın
Madem o kadar değerliydi kalbim
Beni neden üç kuruş nefretlerine sattın?
Affetmem affedemem
Affetmek affetse bile seni
Ben seni affedemem
Anılarım koşar adım gelse bile sana
Ben yollarımı kaybederim
Gelemem
Sen benim kırık vazomsun
Kalbimdeki kırıkları anı dolu vazoma atıp
Böyle bir yalanın içinde avunduğumsun
Etrafım sanki nereye baksam yalan duvarı
Koşacaktık biz birbirimize
Aşk söz vermişti
Belki de en büyük yalancı bizdik
Bir oyun oynadık ve bitti
Perde kapanınca “ben buradayım” der mi hâlâ oyuncu?
Ama bak ben hâlâ buradayım
Bütün figüranları bütün oyuncuları gönderdim
Ben hâlâ oyunumuzun son perdesinde
Tek bir kelimede tıkandım
“Gitme”
Burada ne yapacaktın sen?
Bu sahnede ben “Gitme” derken sevecek miydin hâlâ beni?
Aşk oyunun son perdesinde ateş aldı gençliğime
Vuruldum
Yaşlı bir sevmek kaldı bana
Her dem vurulduğum…
Dilâra AKSOY
