Saat gece yarısı iki otuz ve ben sokaklardayım
Ağaç yaprakları türküsünü söylüyor özgürce
Vokalistleri ise rüzgar
Rüzgar üşütüyor ellerimi
Rüzgarı seviyorum
Kaldırım taşları üzerindeyim
Kaldırım taşlarını seviyorum
Uzakta bir köpek sesi bana havlıyor
Korkmuyorum,kızmıyorum,takmıyorum
Ay’ı görüyorum gökte
Ben ay’ı da seviyorum
Sonra yere bakıyorum toprağı görünce
Gözlerim doluyor nedense
Ölüm geliyor aklıma
Sonra soruyorum kendi kendime ben ölümü seviyor muyum diye
Belki,belki ama şimdi değil
Şimdi değil….
