Bırakın gideyim! Dedi adam. “Ben de kan kusayım hepsinin üstüne! Ben de lanetler savurayım her önüme gelene!”. Bırakın.. Yalnızlık nasıl olurmuş hepsi görsün. Görsün ki tek bir ses çıkmasın ağızlarından. Görsün ki hepsi tek bir kalem dahi yaklaşamasın beyaz kağıtlara. Ama bırakın.. Bırakın beni yanlızlıklarım. Bırakın ki sonra tekrar döneyim size. Öyle bir bırakın ki ateş saçayım her bir yana. Aşk desin bilmeyenler. Meczup desin bilenler. Ama herbiri görsün gözlerimi çakmak çakmak. Nefesim nefisleri yaksın ruh kalsın geriye yadigar.. Sonra durulayım çöktüğüm yerden doğrulayım. Göğsüm kor alevler gibi yansın. Kalbim sığamasın bedenime. Kanatlarım çıksın belki. Ama melek tasviri gibi değil. Mahrem diye bir parça örtü olsun üstümde. Ve ben mavilere doğru uçayım. Yalnızlıklarıma döneyim tekrar.. Dedi adam. Ama lütfen bırakın beni yalnızlıklarım…
